Thursday, November 18, 2010

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ဗုဒၶဘာသာအျမင္


Burma Project USA ကို တည္ေထာင္သူ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရးကြ်မ္းက်င္သူႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ (မ်ားေသာအားျဖင့္) ရဟန္းဘ၀ျဖင့္ ( ၈ )ႏွစ္တာ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးသည့္ မစၥတာ အလန္ ကလီးမင့္ထ္စ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့သည္မ်ားကို Comversation with Aung San Su Kyi ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ Shambhala Sun, September 1997 တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ ထင္ရွားသည့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး၏ ဗုဒၶဘာသာအျမင္မ်ားကို သိရွိႏိုင္ေစရန္ မိတ္ဆက္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

အလန္ကလီးမင့္ထ္စ္ “ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအေရးႏွစ္ရပ္လံုးအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ပုိ႕ ခ်ေနခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ေတြ႕သမွ်လူေတြအားလံုးက ခင္ဗ်ားကို သူရဲေကာင္းဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြနဲ႕ တံဆိပ္တပ္ခ်င္ေနၾကတယ္ဗ်၊ ခင္ဗ်ားနဲ႕ အင္တာဗ်ဴးတဲ့ Vanity Fair ကေတာ့ ခင္ဗ်ားကို “ျမန္မာ့စိန္႕ဂ်ဳန္း” လို႕ေတာင္ မ်က္ႏွာဖံုးကမၺည္းထိုးထားပါပေကာ။”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ “ဘုရား ဘုရား၊ ကြ်န္မ အဲလိုမေမွ်ာ္လင့္ရပါလားရွင္။”

အလန္ကလီးမင့္ထ္စ္ “တိတိက်က်ဗုဒၶဘာသာေ၀ါဟာရနဲ႕ ေျပာရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ဗုဒၶဘုရားအျဖစ္ ေရာက္ရွိဖို႕အတြက္ အျခားသူေတြ လြတ္ေျမာက္မႈရရွိၾကပါေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာဆႏၵေတြနဲ႕ ပညာပါရမီ၊ ကရုဏာပါရမီ၊ ေမတၱာပါရမီေတြကို ျဖည့္ဆည္းအားထုတ္ေနတဲ့ ဘုရားအေလာင္း မဟာဣတၳိယ တစ္ေယာက္လို႕ေတာင္ ရည္ညႊန္းေျပာဆိုေနၾကတာ ၾကားရတယ္ဗ်။”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ “အိုး ကြ်န္မကေတာ့ ဘုရားပဲ တေနမိေတာ့တာပါပဲ။ ကြ်န္မက အဲဒီအဆင့္နဲ႕ အလွမ္း ေ၀းလြန္းပါတယ္ရွင္။ လူေတြက ကြ်န္မကို အဲလိုမ်ိဳးတစ္စံုတစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ထင္ေနၾကတာကို အံ့ၾသလို႕ မဆံုးေအာင္ပါပဲ။
ကြ်န္မကသာ အဲဒီလိုျမင့္မားတဲ့စြမ္းရည္မ်ိဳးရွိႏိုင္ၿပီလို႕ ထင္မိတဲ့အခ်ိန္ တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ့ ေဗာဓိသတၱ (ဘုရားေလာင္း) တစ္ဆူေတာ့ ကြ်န္မ ျဖစ္ခ်င္ပါရဲ႕ရွင္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့ လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္လို႕ေတာ့ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဗာဓိသတၱျဖစ္ေရး အဓိ႒ာန္ျပဳဖို႕ (ဘုရားဆုပန္ဖို႕) သင္ေလ်ာ္တဲ့ လူလို႕ေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မ မေတြးမိ မထင္မိ၊ မျပဳလုပ္မိေသးပါဘူး။
ကြ်န္မက ေကာင္းေအာင္ လုပ္ဖို႕ပဲ အားစိုက္ၾကိဳးစားျဖစ္ပါတယ္။(ရယ္လ်က္) ဒါကလည္း ကြ်န္မအေမက ကြ်န္မကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့ နည္းလမ္းပါပဲေလ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ေကာင္းမႈရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးကို ကြ်န္မအေမက အေလးထားခဲ့တာကိုး။ အခ်ိန္တိုင္း ေကာင္းေအာင္ေနႏိုင္တယ္လို႕ေတာ့ ကြ်န္မမေျပာလိုပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ကြ်န္မၾကိဳးစားျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္မက စိတ္တိုတတ္တယ္ရွင့္။ ဒါေပမယ့္ အခု အရင္ေလာက္စိတ္မတိုေတာ့ဘူးလို႕ ေျပာရမယ္။ ၀ိပႆနာက အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူျပဳတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ သူေတာ္ေယာင္တစ္ေယာက္၊ သီလေၾကာင္တစ္ေယာက္လို႕ ထင္မိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္မစိတ္တိုမိတုန္းဆိုတာ ကြ်န္မ၀န္ခံပါတယ္။
မသိနားမလည္တာ၊ ရိုးရိုးသားသားမွားမိတာေလးေတြကို ကြ်န္မက နားလည္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ သီလေၾကာင္ သေဘာမ်ိဳးကိုေတာ့ ကြ်န္မ နည္းနည္းေလးမွ သည္းမခံႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကြ်န္မ သတိပ႒ာန္ တရားပြားမ်ားမွ ျဖစ္မယ္ေလ။ ကြ်န္မ စိတ္တိုေနၿပီဆိုရင္ “ေအာ္ ငါစိတ္တိုေနပါလား ”လို႕ သိေနရမယ္။ ကြန္မကေတာ့ စိတ္တို ေနတဲ့ ကြ်န္မကိုယ္ကို ရႈမွတ္လိုက္တာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ “ငါစိတ္တိုေနတယ္ ငါစိတ္တိုေနတယ္” လို႕ ကြ်န္မဘာသာ ကြ်န္မ ရြတ္ဆိုျဖစ္တယ္၊ အဲဒီလုိ ကြ်န္မရဲ႕ ေဒါသကို ကြ်န္မထိန္းခ်ဳပ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေဒါသကို ဆက္မပြားေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ပါတယ္။

အလန္ကလီးမင့္ထ္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာက ဘုရားဆုပန္ထားတယ္ ဆိုတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုကို အင္တာဗ်ဴးခဲ့တယ္ဗ်၊ သူ႕ကို ကြ်န္ေတာ္က “ တပ္မေတာ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ အမိန္႕ေပးခြင့္ရွိတဲ့ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေဗာဓိသတၱအျဖစ္ ဘုရားဆုပန္ထားတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးျဖစ္ေလမလဲ ” လို႕ ေမးေတာ့ ဦးႏုက (ကြ်န္ေတာ္အမွတ္မမွားဘူးဆိုရင္) “ အဲဒါဟာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးၾကီးတစ္ခု၊ အျမဲတမ္း သီလပိုင္းဆိုင္ရာ အၾကပ္အတည္းၾကီး တစ္ခုေလာက္နီးနီးပဲ”လို႕ ေျဖခဲ့တယ္ဗ်။ သူေျပာတာက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္း တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြကို အသံုးျပဳဖို႕ တာ၀န္ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာဟာ သဟဇာတမျဖစ္လွဘူးတဲ့ဗ်။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕ေရာ အဲဒီလို အၾကပ္အတည္းမ်ိဳး ခံစားရပါသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မခံစားရပါဘူး၊ ကြ်န္မအေနနဲ႕ အၾကပ္အတည္းမျမင္ပါဘူး၊ ကြ်န္မက ဘုရားဆုပန္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးမွာ ရွိေနတယ္လို႕ မထင္ဘူးေလ။ ကြ်န္မရဲ႕ ပထမရည္သန္ခ်က္က ေလာကေရးရာမ်ားမွာ ဗုဒၶအရွင္ရဲ႕ ဥပေဒသေတြအတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႕ပါပဲ။ တကယ္လည္း ကြ်န္မ တရားအားထုတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ကြ်န္မတို႕ လူသားအားလံုးမွာ မ်က္ကြယ္ျပဳလို႕မရတဲ့ ဘာသာေရးအတိုင္းအတာ တစ္ခုေတာ့ ရွိရမယ္လို႕ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္က ယံုၾကည္ေနလို႕ပါ။ ေျပာရရင္ေတာ့ အသက္အရြယ္ေထာက္လာတဲ့ ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္ေတြမွာ ဘာသာေရးထဲမွာ ႏွစ္ၿပီး အားထုတ္ရမယ့္ သာမန္ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ စဥ္းစားထားပါတယ္။


အလန္ကလီးမင့္ထ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဘ၀ကို ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပုဂၢလိကတိုးတက္မႈအေပၚမွာ ထူးျခားတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစတဲ့ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး သင္ခန္းစာေတြက ဘာေတြမ်ားျဖစ္မလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။ ဘ၀မွာ ကြ်န္မဘာေလ့လာၿပီးၿပီလဲဆိုေတာ့ “အၾကီးမားဆံုးဆင္းရဲမႈကို ေပးတာဟာ မိမိတို႕ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ မွားယြင္းတဲ့ အျပဳအမူပဲ” ဆိုတာပါ။ တစ္ျခားလူက လုပ္လို႕မရပါဘူး။ ဒါကလည္း ကြ်န္မၾကီးျပင္းလာရတဲ့ ဘ၀အေျခအေနေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္မအေမက ကြ်န္မကို “အမွားလုပ္တာဟာ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ မေပးဘူး ” ဆိုတဲ့ ဥပေဒသကိုပဲ ကြ်န္မကို သြန္သင္ေပးခဲ့တာပါ။

ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳအရလည္း အဲဒီအတိုင္းပဲ အမွန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ “အျခားလူေတြက ရွင့္ကို ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႕မရဘူး ” ဆိုတဲ့ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ အျမင္မ်ိဳး ရွင့္မွာ ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတုိ႕က ရွင့္ကုိ ျခိမ္းေျခာက္လို႕လည္း မရဘူးေပါ့။ ရွင့္အေနနဲ႕ အျခားလူေတြအေပၚမွာ ေမတၱာတရား မထားေတာ့ဘူးဆိုရင္ ရွင္လည္း ခ်မ္းသားမယ္လို႕ေတာ့ မထင္ပါဘူးရွင္။

အလန္ကလီမင့္ထ္ ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလို႕ သတ္မွတ္မလဲ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အင္း တစ္ခါတစ္ရံမွာ တစ္ျခားလူေတြက ကြ်န္မကို ျမင္တာနဲ႕ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မျမင္တာ မတူတတ္ဘူးရွင့္။ ဆိုၾကပါစို႕ ကြ်န္မကို သတၱိေကာင္းလိုက္တာလို႕ ေျပာၾကတဲ့ကိစၥေလ၊ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ “သတၱိေကာင္းၾကီး”လို႕ တစ္ခါမွ မေတြးမိပါဘူး (---------) ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ ထူးျခားတဲ့ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္လည္း မျမင္မိပါဘူး၊ ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မျမင္မိတာကေတာ့ ၾကိဳးစားေနသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ပါ။ ကြ်န္မ ဘယ္ေတာ့မွ အရႈံးမေပးပါဘူး။ ကြ်န္မက “အရႈံးမေပးဘူး ” လို႕ ေျပာတဲ့အခါ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အေလွ်ာ့မေပးဘူး လို႕ ေျပာေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး၊ အဓိကအေျခခံအားျဖင့္ ကြ်န္မဟာ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတဲ့ ေနရာမွာ အရႈံးမေပးဘူး လို႕ ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အလန္ကလီမင့္ထ္ ဆိုေတာ့ စိတ္ဓါတ္ၾကံ႕ခိုင္မႈ သို႕မဟုတ္ ပါရမီအဓိ႒ာန္တရားလို႕ ေျပာရမယ့္ ဒီအဇၥ်တၱေမာင္းႏွင္အားကပဲ ခင္ဗ်ားကို ဘာဆိုတာ သတ္မွတ္ၾကမွာေပါ့။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဟုတ္ပါတယ္။ လူေတြကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ၾကံ႕ခိုင္မႈနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားၾကီးေျပာေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ စိတ္ဓါတ္ၾကံ႕ခိုင္သူၾကီးရယ္လို႕လည္း မထင္မိပါဘူး၊ ကြ်န္မဟာ “ၾကိဳးစားေနသူတစ္ေယာက္”လုိ႕ပဲ ထင္ပါတယ္ရွင္။

အလန္ကလီးမင့္ထ္ ဗုဒၶ၀ိပႆနာတရားက ခင္ဗ်ားအေပၚမွာ ဘယ္လိုသက္ေရာက္မႈရွိသလဲဗ်။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စိတ္ပ်ိဳးေထာင္မႈပံုစံတစ္မ်ိဳးပါပဲ။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပညာေရးနဲ႕ ျဖဴစင္ေရးလမ္စဥ္တစ္ခုပါ။ အေျခခံအားျဖင့္ေတာ့ သတိေလ့က်င့္မႈပါပဲ။ ရွင္ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သတိရွိရွိ သိေနရင္ ရွင့္အေနနဲ႕ မစင္ၾကယ္တာေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္တာေပါ့။

အလန္ကလီမင့္ထ္ ေန႕စဥ္ က်င့္၀တ္တစ္ခုအျဖစ္ တရားထိုင္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္အရာက ခင္ဗ်ားကို တြန္းအားေပးသလဲဗ်။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကြ်န္မ တရားထိုင္ျဖစ္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းကေတာ “ကြ်န္မလုပ္သင့္တယ္လို႕ ထင္တာကို ( မၿမဲမႈ အနိစၥသေဘာကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် နားလည္ဖို႕ သတိပ႒ာန္ပြားမ်ားမႈလိုမ်ိဳး ) လုပ္ေနတယ္ ” လို႕ သိတဲ့ အသိက ရလာတဲ့ စိတ္ေက်နပ္မႈေလးပါပဲ။ ကြ်န္မမွာ ဘ၀နဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အလြန္ရိုးရွင္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြပဲ ရွိပါတယ္။ ကြ်န္မအေနနဲ႕ တရားမွ်တမႈ သို႕မဟုတ္ ေမတၱာတရားဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕ ကြ်န္မ လုပ္သင့္တယ္လို႕ ထင္တဲ့ တစ္စံုတစ္ရာရွိရင္ အဲဒါကို ကြ်န္မလုပ္မွာပါ။

အလန္ကလီမင့္ထ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဇၥ်တၱအတြင္းသားအသစ္ေတြကို ရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာ ၀ိပႆနာက ဘယ္လို အေထာက္အကူျပဳသလဲ။ ၀ိပႆနာဆိုတာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ရွာေဖြျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္တစ္မ်ိဳးလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၀ိပႆနာဆိုတာ မိမိကုိယ္ကိုယ္ရွာေဖြျခင္းလား စိတ္သန္စြမ္းေရးလား ဆိုတာ ကြ်န္မမသိပါဘူး။ ကြ်န္မကို သင္ၾကားေပးတာကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရိုးသားဖို႕ပါပဲ။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကြ်န္မမွာ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့ အေလ့အက်င့္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကြ်န္မမွာ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အသစ္ေတြ႕ရွိခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာမရွိပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ၀ိပႆနာကေတာ့ မွန္ကန္တဲ့(သမၼာမဂၢင္)လမ္းကို လိုက္ဖို႕ ေလာကုတၱရာခြန္အားကို ေပးပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မအတြက္ ၀ိပႆနာဆိုတာ ဘ၀ေနနည္းတစ္ခုပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႕ဆိုေတာ့ ၀ိပႆနာအားထုတ္တယ္ဆိုတာက သတိတရားကို ပြားမ်ားၿပီး စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ သင္ယူေနရတာမို႕ပါ။ ဒီသတိတရားက ေန႕စဥ္ဘ၀ထဲမွာ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ဒါဟာ ၀ိပႆနာတရားရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ဆံုး အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္ခုပါပဲ။ ကြ်န္မရဲ႕ သတိအာရံုေတြ ျမင့္မားလာတယ္ေလ။ ခုဆို ကြ်န္မဟာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ လုပ္မိ ကိုင္မိတာေတြ နည္းလာပါတယ္။

အလန္ကလီမင့္ထ္ ၀ိပႆနာကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုသင္ယူေလ့လာခဲ့ပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကြ်န္မ မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာကို သြားခဲ့တယ္ရွင့္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကလည္း ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္မ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာတဲ့ တစ္ေခါက္ကပါ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ထိထိေရာက္ေရာက္ တရားမထိုင္ျဖစ္ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ၀ိပႆနာကို အားစိုက္ပြားမ်ားျဖစ္တာကေတာ့ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ကာလႏွစ္ေတြမွာပါ။ စာအုပ္ေတြကို အမွီျပဳၿပီး အားထုတ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ ဦးပ႑ိတရဲ႕ “ ဒီဘ၀ဒီခႏၶာမွာ” ဆိုတဲ့ စာအုပ္က အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူေပးခဲ့ပါတယ္။

အလန္ကလီမင့္ထ္ “အခါအားေလ်ာ္စြာ ခင္ဗ်ားဟာ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ဦးပ႑ိတရဲ႕ ေက်ာင္းကိုသြားၿပီး ဆရာေတာ့္ကို ဂါရ၀ျပဳေလ့ရွိတယ္ လို႕ သိရပါတယ္။ ခင္ဗ်ားအတြက္ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားအခ်ိဳ႕ကို မွ်ေ၀ေပးပါလား။”

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ “ဆရာေတာ္က ကြ်န္မကို ေဟာၾကားခဲ့သမွ် မွတ္မိေနတယ္ရွင့္။ အေရးၾကီးဆံုးေဒသနာတစ္ခုကေတာ့ သတိတရားကို အပိုလုပ္မရဘူးဆိုတာပဲ။ ဆရာေတာ္ မိန္႕တာက “ကြ်န္မတို႕အေနနဲ႕ ပညာေတြ ၀ီရိယေတြ အမ်ားၾကီး ရွိလို႕ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတိကိုေတာ့ အပို လုပ္မရဘူး”တဲ့။ အင္း ကြ်န္မလည္း ဒီလြန္ခဲ့တဲ့ (၇)ႏွစ္အတြင္း (ရယ္လ်က္) တကယ့္ကို သတိတရား ပြားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က ကြ်န္မကို စကားေျပာတဲ့အခါ ေစ့စပ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ဦးတည္မယ့္ စကားကိုပဲ စူးစိုက္ေျပာဆိုဖို႕ အၾကံျပဳခဲ့ပါေသးတယ္။ ကြ်န္မေျပာသင့္တဲ့ စကားဟာ နားေထာင္သူအတြက္ အမွန္လည္း ျဖစ္မယ္။ အက်ိဳးလည္း ရွိမယ္။ နား၀င္လည္း ခ်ိဳရမယ္ေပါ့ေလ။ ဆရာေတာ္က ဗုဒၶအလိုေတာ္က် စကားႏွစ္ခြန္းရွိပါတယ္ တဲ့။ မွန္လည္းမွန္၊ အက်ိဳးလည္းရွိ ၊လက္ခံဖြယ္လည္း ျဖစ္တဲ့ စကားနဲ႕ မွန္လည္း မွန္၊ အက်ိဳးလည္း ရွိ သို႕ေသာ္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ မရွိတဲ့ နား၀င္မခ်ိဳတဲ့ စကားေတြေပါ့ရွင္။

အလန္ကလီမင့္ထ္ “ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အျခားေသာ ဂိုဏ္းဂဏ ဘာသာတရားေတြဆီကေန သင္ယူ ေလ့လာဖို႕ စိတ္ကို ဖြင့္ထားတာမ်ိဳး။ မွ်မွ်တတ ျဖစ္ေအာင္ ေဆာက္တည္ ထားတာမ်ိဳး ရွိပါသလား။”


ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ “ကြ်န္မက ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ဆိုေပမယ့္ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ၀ဇိရယာန ဗုဒၶဘာသာေတြကိုလည္း ေလးစားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မက အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားကိုလည္း ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေလးစားပါတယ္။ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က အျခားလူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘာသာတရားကို အထင္အျမင္ေသးခြင့္ရွိတယ္လို႕ မျမင္မိပါဘူး။ ကြ်န္မက တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ ဘာသာေရးအေတြ႕အၾကံဳနဲ႕ အျမင္ေတြကို နားေထာင္ဖို႕ အလြန္စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ကြ်န္မကို သင္ၾကားေပးဖို႕ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြမ်ားစြာဆီက ကြ်န္မ အမ်ားၾကီး သင္ယူရပါဦးမယ္။”


အလန္ကလီမင့္ထ္ “ ခင္ဗ်ားေလးစားတဲ့ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အသြင္လကၡဏာေတြက ဘာေတြမ်ားျဖစ္မလဲဗ်”

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ “ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာမွာ ေထရ၀ါဒထက္ ပိုၿပီး ကရုဏာတရား အေၾကာင္းေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္မအဲဒါေလးကို သေဘာက်တယ္။ ကြ်န္မတို႕ ဒီေန႕ကမၻာမွာ ကရုဏာတရား အမ်ားၾကီး လိုေနတာဆိုေတာ့ေလ။ တကယ္ေတာ့ ကရုဏာတရားဆိုတာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာရဲ႕ သြန္သင္ခ်က္ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မက ကရုဏာတရားေတြ တကယ္လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ ေပၚလာေအာင္ ကြ်န္မတို႕ကမၻာ့ျပည္သူေတြ ေဆာင္ရြက္ၾကတာကို ပိုၿပီး ျမင္ခ်င္တာပါပဲရွင္။

TOFEL Question? 6



6. MA If you could change one important thing about your hometown, what would you change? Use reasons and specific examples to support your answer.

 If I could change one thing about my hometown, I think it would be the fact that there's no sense of community here. People don't feel connected, they don't look out for each other, and they don't get to know their neighbors.
 People come and go a lot here. They change jobs frequently and move on. This means that they don't put down roots in the community. They don't join community organizations and they're not willing to get involved in trying to improve the quality of life. If someone has a petition to put in a new street light, she has a very hard time getting a lot of people to sign. They don't feel it has anything to do with them. They don't get involved in improving the schools because they don't think the quality of education is important to their lives. They don't see the connection between themselves and the rest of their community.
 People don't try to support others around them. They don't keep a friendly eyes on their children, or check in on older folks if they don't see them for a few days. They're not aware when people around them may be going through a hard time. For example, they may not know if a neighbor loses a loved one. There's not a lot of community support for individuals.
   Neighbors don't get to know each other. Again, this is because people come and go within a few years. So when neighbors go on vacation, no one is keeping an eye on their house. No one is making sure nothing suspicious is going on there, like lights in the middle of the night. When neighbors' children are cutting across someone's lawn on their bikes, there's no friendly way of casually mentioning the problem. People immediately act as if it's a major property disagreement.
   My hometown is a nice place to live in many ways, but it would be much nice if we had that sense of community.
#2-4(street light) : streetlight

TOFEL Questin? 5


5. A company has announced that it wishes to build a large factory near your community. Discuss the advantages and disadvantages of this new influence on your community. Do you support or oppose the factory? Explain your position.

New factories often bring many good things to a community, such as jobs and increased prosperity. However, in my opinion, the benefits of having a factory are outweighed by the risks. That is why I oppose the plan to build a factory near my community.
I believe that this city would be harmed by a large factory. In particular, a factory would destroy the quality of the air and water in town. Factories bring smog and pollution. In the long run, the environment will be hurt and people’s health will be affected. Having a factory is not worth that rise.
Of course, more jobs will be created by the factory. Our population will grow. To accommodate more workers, more homes and stores will be needed. Do we really want this much growth, so fast? If our town is going in growth, I would prefer slow growth with good planning. I don’t want to see rows of cheaply constructed townhouses. Our quality of life must be considered.
I believe that this growth will change our city too much. I love my hometown because it is a safe, small town. It is also easy to travel here. If we must expand to hold new citizens, the small-town feel will be gone. I mould miss that greatly.
A factory would be helpful in some ways. However, I feel that the dangers are greater than the benefits. I cannot support a plan to build a factory here, and hope that others feel the same way.

TOEFL Question ? 3


3.   Nowadays, food has become easier to prepare. Has this change improved the way people live? Use specific reasons and examples to support your answer.

The twentieth century has brought with it many advances. With those advances, human lives have changed dramatically. In some ways life is worse, but mostly it is better. Changes in food preparation methods, for example, have improved our lives greatly.
The convenience of preparing food today is amazing. Even stoves have gotten too slow for us. Microwave cooking is much easier. We can press a few buttons and a meal is completely cooked in just a short time. People used to spend hours preparing an oven-cooked meal, and now they can use that time for other, better things. Plus, there are all kinds of portable, prepackaged foods we can buy. Heat them in the office microwave, and lunch at work is quick and easy.
Food preparation today allows for more variety. With refrigerators and freezers, we can preserve a lot of different foods in our homes. Since technology makes cooking so much faster, people are willing to make several dishes for even a small meal. Parents are more likely to let children be picky, now that they can easily heat them up some prepackaged macaroni and cheese on the side. Needless to say, adults living in the same house may have very different eating habits as well. If they don’t want to cook a lot of different dishes, it’s common now to eat out at restaurants several times a week.
Healthful eating is also easier than ever now. When people cook, they use new fat substitutes and cooking sprays to cut fat and calories. This reduces the risk of heart disease and high cholesterol. Additionally, we can buy fruits and vegetable fresh, frozen or canned. They are easy to prepare, so many of us eat more of those nutritious items daily. A hundred years ago, you couldn’t imagine the process of taking some frozen fruit and ice from the freezer, adding some low-fat yogurt from a plastic cup and some juice from a can in the refrigerator, and whipping up a low-fat smoothie in the blender!
Our lifestyle is fast, but people still like good food. What new food preparation technology has given us is more choices. Today, we can prepare food that is more convenient, healthier, and of greater variety than ever before in history.


TOFEL Question?

1.       People attend college or university for many different reasons (for example, new experiences, career preparation, increased knowledge). Why do you think people attend college or university? Use specific reasons and examples to support your answer.

People attend colleges or universities for a lot of different reasons. I believe that the three most common reasons are to prepare for a career, to have new experiences, and to increase their knowledge of themselves and the world around them.
   Career preparation is becoming more and more important to young people. For many, this is the primary reason to go to college, They know that the job market is competitive. At college, they can learn new skill for careers with a lot of opportunities. This means careers, such as information technology, that are expected to need a large workforce in the coming years.
Also, students go to colleges and universities to have new experiences. This often means having the opportunity to meet people different from those in their hometowns. For most students, going to college is the first time they’ve been away from home by themselves. In additions, this is the first time they’ve had to make decisions on their own. Making these decisions increases their knowledge of themselves.
Besides looking for self-knowledge, people also attend a university or college to expand their knowledge in subjects they find interesting. For many, this will be their last chance for a long time to learn about something that doesn’t relate to their career.
I would recommend that people not be so focused on a career. They should go to college to have new experiences and learn about themselves and the world they live in.